Rumah jiran saya hampir terbakar teruk. Nasib baik kakak saya sedar ada asap keluar dari rumah jiran kami tu. Kakak saya pun minta adik bongsu saya pergi kat rumah tu. Tengok-tengok ada anak-anak kecil je dengan orang gaji mereka.
Adik saya bagitahulah pasal asap tu, dia boleh cakap....memang asap tu ada banyak kat bahagiaan atas, tapi tak boleh masuk kat situ. Adik saya pun terus telefon bomba. Bomba pun datanglah berlumba-lumba. hahaha
Itulah semangat kejiranan namanya. Tapi sayanglah, semakin lama semakin kurang semangat kejiranan ni. Ala, saya tak cakap orang lain..Saya cakap pada diri sendiri. hehehe...
Saya sendiri tak berapa kenal dengan jiran-jiran saya. Kalau berselisih bahu kat mana-mana pun belum tentu saya tegur. Sungguh. Bukan tak nak tegur sebab saya sombong. Tapi saya tak tegur sebab saya tak kenal itu jiran saya.
Adik saya bagitahulah pasal asap tu, dia boleh cakap....memang asap tu ada banyak kat bahagiaan atas, tapi tak boleh masuk kat situ. Adik saya pun terus telefon bomba. Bomba pun datanglah berlumba-lumba. hahaha
Itulah semangat kejiranan namanya. Tapi sayanglah, semakin lama semakin kurang semangat kejiranan ni. Ala, saya tak cakap orang lain..Saya cakap pada diri sendiri. hehehe...
Saya sendiri tak berapa kenal dengan jiran-jiran saya. Kalau berselisih bahu kat mana-mana pun belum tentu saya tegur. Sungguh. Bukan tak nak tegur sebab saya sombong. Tapi saya tak tegur sebab saya tak kenal itu jiran saya.
Tak bagusnya orang macam saya ni. Mulai esok...saya nak berbaik-baik dengan jiran-jiran saya.
Eh jiran, salam perkenalan. =p
No comments:
Post a Comment
Tulis-tulis...nanti saya baca.